Wykład pt. Nad spiż trwalsze, czyli o wielkopolskich wydawnictwach i wydawcach do 1939 roku wygłosi dr hab. Artur Jazdon (Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej UAM, Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu). Wykład odbywa się w ramach projektu Dziedzictwo Wielkopolski. Wykład odbędzie się 2 grudnia br o godz. 17:00 w czytelni Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy Gostyń.
Dr hab. Artur Jazdon ukończył studia w Instytucie Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej UAM (1979) oraz studia podyplomowe na papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu (1981). W 1988 r uzyskał uprawnienia bibliotekarza dyplomowanego, w 1989 r. doktorat z nauk filologicznych w zakresie bibliotekoznawstwa i informacji naukowej (Uniwersytet Wrocławski) i w 2013 r. habilitację z nauk humanistycznych w zakresie bibliologia i informatolgia (Uniwersytet Śląski). Od 1979 r. jest pracownikiem Biblioteki Uniwersyteckiej, początkowo na etacie naukowo-badawczym (do 1982 jako starszy bibliotekarz, następnie kustosz w służbie bibliotecznej), od 1984 r. wicedyrektor i w l. 1992-2017, obecnie w Pracowni Regionalnego Zasobu Bibliotecznego Oddziału Zbiorów Specjalnych BU w Poznaniu. Odbył staże w bibliotekach krajowych i zagranicznych (m.in. Warszawa, Kraków, Brno, Berlin, Bayreuth, Leeds, Ryga),prowadził zajęcia dydaktyczne w Instytucie Bibliotekoznawstwa i Informacji naukowej UAM, później w Instytucie Filologii Polskiej UAM, w Wyższej Szkole Umiejętności Społecznych (od 2001 r.). Autor: 7 książek i ponad 120 artykułów z zakresów: historii ruchu wydawniczego, drukarstwa i księgarstwa; historii bibliotek; bibliotekarstwa; organizacji i zarządzania bibliotek; polityki kadrowej w bibliotekach; finansowania nauki i bibliotek; komputeryzacji bibliotek i procesów bibliotecznych. Redaktor naczelny rocznika „Biblioteka”. Członek Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
W rozważaniach nad dziedzictwem kulturowym Wielkopolski autor zatrzymuje się na szeregu problemów, wchodzących w zakres wielkopolskiego ruchu wydawniczego, od początku, czyli pierwszej drukowanej na tych ziemiach książki, do roku 1939. Podstawę rozważań opiera na definicji, iż dziedzictwem kulturowym są dobra kultury materialnej i duchowej pozostawione przez przodków następnym pokoleniom oraz pochodząca z przeszłości wszelka spuścizna oraz różne składniki życia społecznego, aspekty polityki kulturalnej, gospodarczej. W tym kontekście, nie dokonując szczegółowej analizy rozwoju wielkopolskiego rynku wydawniczego w omawianym okresie, analizuje wybrane przez siebie najważniejsze działania i inicjatywy wydawnicze, wskazuje na określone instytucje lub osoby zaangażowane w działalność wydawniczą. Te analizowane, są bowiem wg autora bardzo dobrymi przykładami zarówno określonych dóbr kultury materialnej jako książki, wytwory edytorsko-drukarskie w swej fizycznej postaci ważne w kulturze i nauce aż po dzień dzisiejszy, ale równocześnie poprzez swą zawartość ilustrują duchowe, literackie, naukowe, społeczne osiągniecia poprzednich pokoleń Wielkopolan, które w dziedzictwie po nich przejęliśmy, i które winniśmy kultywować, chronić, rozwijać. Omawia to autor m.in. na przykładach XVI wiecznego drukarstwa innowierczego, działalności wydawniczej wielkich mecenasów początku XIX wieku Tytusa Działyńskiego o Edwarda Raczyńskiego, później Jana Konstantego Żupańskiego oraz Księgarni Św. Wojciecha; nurtu wydawnictw ludowych, wyjątkowej aktywności w okresie I wojny światowej czy reformatorskich ambicji typografa Jana Kuglina.
