Szanowni Państwo!
Serdecznie zapraszamy na czerwcowe wykłady w ramach cyklu wykładów otwartych, Utracona i odzyskana? Poznański sposób na niepodległość: 1939-1956.
Wykłady w czerwcu odbędą się w formie stacjonarnej w Sali Posiedzeń PTPN. Prosimy jednak pamiętać o zachowaniu zasad reżimu sanitarnego (zakrywanie nos i ust, dezynfekcja rąk oraz zachowanie odległości od innych uczestników).
Cykl wykładów pt. Utracona i odzyskana? Poznański sposób na niepodległość: 1939-1956 jest współfinansowany ze środków Miasta Poznania. Patronatów honorowych udzielili Marek Woźniak, Marszałek Województwa Wielkopolskiego, oraz Jacek Jaśkowiak, Prezydent Miasta Poznania.
Harmonogram wykładów
10 CZERWCA 2021 R., GODZ. 18:00
dr Piotr Grzelczak (Instytut Pamięci Narodowej, Oddział w Poznaniu) wygłosi wykład pt. Pierwszy bunt. Protesty studenckie w Poznaniu w maju 1946 r..
17 CZERWCA 2021 R., GODZ. 18:00
prof. dr hab. Stanisław Jankowiak (Wydział Historii Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu) wygłosi wykład pt. Wysiedlenie czy wypędzenie Niemców po II wojnie światowej?
Zapowiedź wykładów
Pierwszy bunt. Protesty studenckie w Poznaniu w maju 1946 r.
Mimo zakazów i szykan komunistycznych władz 3 maja 1946 r. w wielu polskich miastach odbyły się konkurencyjne wobec Święta Pracy obchody Święta Narodowego Trzeciego Maja. Były one brutalnie tłumione przez milicję i KBW, co z kolei pociągnęło za sobą masowe zatrzymania i aresztowania. W największym stopniu dotknęły one Krakowa. Z tej przyczyny poznańscy studenci, pragnący zademonstrować swoją solidarność z aresztowanymi kolegami z Małopolski, postanowili zorganizować uliczną demonstrację w swoim mieście. 13 maja 1946 r. zebrali się na placu przed Aulą Uniwersytecką, skąd uformowawszy ponadtysięczny pochód, ruszyli w kierunku pl. Kolegiackiego, gdzie urzędował wojewoda Feliks Widy-Wirski. Mimo wezwań padających ze strony tłumu nie zdecydował się on na rozmowę ze studentami. W tym samym czasie funkcjonariusze milicji, UB i KBW, którzy „asystowali” demonstrującym, postanowili porzucić tę rolę. Ich gwałtowna interwencja zakończyła się zatrzymaniem znacznej liczby poznańskich studentów, którą szacuje się od 633 do nawet 1000 osób. Większość z nich została zwolniona, choć nie wszyscy mieli tyle szczęścia. „Ludowa praworządność” domagała się wszak ukarania przynajmniej kilku spośród „prowokatorów zajść”. Ostatecznie przed oblicze Wojskowego Sądu Rejonowego doprowadzono pięcioro oskarżonych, którym zarzucono „przygotowanie do gwałtownego zamachu na wojewodę” oraz próbę wywołania „zaburzeń publicznych przeciw ustrojowi państwa”.
dr Piotr Grzelczak – historyk, pracownik Oddziałowego Biura Badań Historycznych IPN w Poznaniu, absolwent Instytutu Historii UAM oraz studiów doktoranckich na Wydziale Historycznym UAM. Opublikował m.in. monografię Poznański Czerwiec 1956. Walka o pamięć w latach 1956–1989 (2016), za którą uzyskał Nagroda im. Józefa Łukaszewicza „Posnaniana 2016”, a także ponad sto sześćdziesiąt artykułów naukowych i popularnonaukowych poświęconych najnowszym dziejom Polski, drukowanych m.in. w „Kronice Miasta Poznania”, „Przeglądzie Zachodnim”, „Artium Quaestiones”, „Polityce”, „Biuletynie IPN”, „Czasypiśmie” i poznańskim „IKS-ie”. Laureat Nagrody Miasta Poznania w Konkursie na wyróżniającą się pracę doktorską (2015) oraz Nagrody w Konkursie im. Władysława Pobóg-Malinowskiego na Najlepszy Debiut Historyczny Roku (2015, Instytut Historii PAN/IPN). Członek Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz Kolegium Redakcyjnego „Kroniki Miasta Poznania”.
Wysiedlenie czy wypędzenie Niemców po II wojnie światowej?
Wielkopolska miała się stać na zawsze częścią Rzeszy. Zaplanowano więc wysiedlanie wszystkich Polaków i osadnictwo ludności niemieckiej. Niemcom zabrakło jednak czasu na realizację tego pomysłu. Przegrana wojna spowodowała, że teraz oni znaleźli się w kłopotliwej sytuacji. Pierwszym efektem była masowa ewakuacja i ucieczka ludności niemieckiej przed nadchodzącym frontem. Sama ewakuacja była realizowana według wcześniej opracowanego planu, ale zbyt późne jej ogłoszenie spowodowało wiele kłopotów. Zjawisko było na tyle poważne, że niektóre tereny wyludniły się. Koniec wojny zatrzymał ten proces. Teraz jednak do działań przystąpiła polska administracja. W pierwszym okresie wysiedlenia były organizowane przez wojsko. Miały one objąć tereny na wschód od Odry w pasie szerokości trzydziestu kilometrów. W praktyce uległ on jednak rozszerzeniu. Wysiedlenia wojskowe wstrzymano na skutek protestów wielkich mocarstw. Wznowiła je jednak polska administracja. Celem tych działań było wykazanie, że zwłaszcza na terenach nowo przyłączonych nie ma już ludności niemieckiej. Działania te zostały przerwane z końcem 1945 r. na skutek ostrej zimy. Od lutego 1946 r do końca 1949 r trwała akcja wysiedleńcza. Prowadzono ją w porozumieniu z władzami okupacyjnymi w Niemczech. W tym okresie z Wielkopolski i Ziemi Lubuskiej wysiedlono zdecydowaną większość Niemców. Trzeba jednak odnotować, że w tym okresie zdarzały się przypadki ukrywania Niemców. Byli bowiem bardzo tanią siłą roboczą. Na niewielką skalę wyjazdy Niemców z Polski trwały także w następnych dziesięcioleciach, choć coraz częściej miały one charakter emigracyjny.
prof. dr hab. Stanisław Jankowiak – pracownik Wydziału Historii UAM, kierownik Zakładu Historii Najnowszej. Autor prac na temat poznańskiego Czerwca 1956, wydarzeń 1968 r. w Wielkopolsce, relacji kościół–państwo w PRL, stosunków polsko-niemieckich po II wojnie światowej. Opublikował m.in. książki: Wielkopolska w okresie stalinizmu 1948–1956 (1995), Wysiedlenie i emigracja ludności niemieckiej w polityce władz polskich w latach 1945–1970 (2005). Poznań i Wielkopolska w marcu 1968 r. (2008), Wyjazdy Niemców z Polski w latach 1950-1959. Wybór dokumentów (2010), Wielkopolanie wobec przemian politycznych 1956 roku (2016), współautor monografii Dzieje Uniwersytetu w Poznaniu w latach 1945–2019 (2019).